Afval scheiden in Alkmaar
Recent kregen we een brief dat de afval scheiding in Alkmaar gaat veranderen. Restafval wat je normaal in de zwarte bak gooit, moet je binnenkort zelf wegbrengen naar een stortpunt ergens in je wijk en daar ben ik heel blij mee.
Huidige afval situatie
In Alkmaar heb je als huishouden drie afvalcontainers; één voor GFT, één voor papier (optioneel) en één voor restafval. De crux zit hem in het restafval of wel de zwarte bak. Veel huishoudens deponeren hier letterlijk van alles in, bouwpuin, papier, glas, batterijen en plastic. Dit resulteert voor een gemiddeld huishouden met kinderen in overvolle bakken waarop katten en meeuwen vaak hun geluk beproeven. Dit heeft als gevolg dat er afval op straat beland, wat vervolgens door de wijk woekert en in sloten en windstille hoekjes beland.
Waarom plastic afval scheiden?
De komende wijziging in de afvalscheiding betreft het scheiden van plastic uit het restafval. En in onze ervaring gaat dit, mits iedereen er aan mee werkt het katten en meeuwen probleem volledig oplossen. Echter is dit de oplossing van dit probleem slechts een positieve bijzaak van grotere problemen.
Een zeepaardje dat houvast zoekt aan een wattenstaafje. Foto: Justin Hofman - Wildlife
Grotere problemen?
Allereerst is er natuurlijk wereldwijd het plasticsoep probleem, waarbij vele tonnen plastic onverwoestbaar doelloos in de oceaan drijven. Dit met alle gevolgen van dien. Zo verwarren dieren plastic met voedsel wat ze normaliter eten. Omdat plastic onverteerbaar is sterven deze dieren een onbewuste hongerdood, hun magen zijn immers wel gevuld. Ook worden er leefomgevingen van veel diersoorten ongewild vernield door de productie van plastic.
Ten tweede is plastic goedkoop, waardoor duurzamere producten vaak economisch niet haalbaar zijn. De gemiddelde consument wil uiteindelijk bij de kassa zo min mogelijk betalen, dat is voor ons niet anders. Echter zijn wij ook sinds twee jaar bewuster gaan kiezen met boodschappen. Zo eten we minder vlees, maar als we vlees eten is het een kwalitatief goed stuk. Alleen aardappels en groenten is wat saai op het bord en daarom koken we diverser en kopen en maken we zelf vleesvervangers zoals deze knolselderij burgers. Ook koop ik uit principe geen komkommers die met plastic vacuüm verpakt zijn. Net als courgettes en aubergines die per stuk in plastic zijn verpakt.
Ten derde, en dit is waar het volgens de folder Alkmaar om te doen is. Is het recyclen van herbruikbare grondstoffen die anders in de verbrandingsoven zouden belanden. De folder geeft ook aan dat dit door onderzoek wordt bevestigd en schrijft dat een groot deel van het restafval bestaat uit papier, karton, PMD en GFT. De term PMD staat voor plastic, metalen verpakkingen en drankkartons.
Hoe wij ons afval scheiden
GFT scheiden we in biologisch afbreekbare Dumil zakjes.
Zelf scheiden we ons afval sinds twee jaar zeer grondig. GFT gaat in een biologisch afbreekbare plastic zak die (wanneer vol) in de GFT container gaat. Plastic gaat in de plastic afvalzak en neem ik eens per één of twee weken mee om te storten als ik boodschappen ga doen. Restafval gaat in de rest afvalzak en als die vol zit vervolgens in de zwarte bak. Papier gaat in de papierbak, glazen potten en flessen gaan in de glasbak mits er geen statiegeld op zit en hetzelfde principe gaat ook op voor plastic flessen.
We hebben destijds een vuilnisbak gekocht met twee grote 30 liter vakken.
Lege of stukke oplaadbare batterijen bewaar ik in de schuur en eens per jaar neem ik die eens mee naar een stortpunt. Bouwafval brengen we naar de gemeentewerf, net als andere grote spullen die we niet meer gebruiken en niet meer verkoopbaar zijn. Kleding wat nog draagbaar is brengen we naar een willekeurige kledingdepot.
De inhoud van onze zwarte kliko na twee weken verzamelen. En, ik weet het, het is nog niet perfect!
Waar het voor ons uiteindelijk op neer komt is dat ik slechts ééns per twee weken restafval hoef weg te brengen. Ook komt er ergens in de wijk een stortpunt voor restafval, hierdoor hoef ik het afval ook niet meer mee te nemen met boodschappen doen.
Persoonlijke afval irritaties
Omdat onze zwarte kliko vaak dusdanig leeg is, maken veel buren hier vriendelijk gebruik van door hun afval ook in onze bak te deponeren. Uiteraard is dit qua schoonhouden van de buurt prima, maar ideologisch gezien heb ik er een pesthekel aan. Wij doen ons best om afval te scheiden, soms vind ik nog afval in huis vind wat ik nog snel in de aan de straat staande kliko stop. Vaak zie ik dan karton en hele ladingen plastic in onze ton. Uiteraard komt het uiteindelijk in dezelfde vuilniswagen terecht, maar toch voelt het wrang. Alsof je onze prestatie niet waardeert en bezoedeld.
Vanuit mijn opvoeding heb ik meegekregen dat afval op straat gooien echt niet kan. Ik begrijp dan ook nog steeds niet waarom half opgerookte peuken en kauwgom op de grond belanden in plaats van in de prullenbak. Ben ik perfect? Nee zeker niet, een klokhuis of een bananenschil beland tijdens het racefietsen ook in de berm. Echter het zakje om mijn broodje pindakaas gaat toch echt in de plastic afvalzak.
Een irritatiecasus
Ter inleiding van de volgende alinea nog een casus. Na het boodschappen doen bij de Aldi in de stad pak ik mijn boodschappen in in mijn fietstassen. Een goed geklede mevrouw van tussen de 50 en 60 komt met een kartonnen doos vol boodschappen aangelopen. Ze begint haar elektrische fiets (die naast de mijne staat) in te pakken. De boodschappen passen allemaal precies en de kartonnen doos wordt tegen de gevel van de Aldi aangezet.
Op dat moment wordt ik oprecht boos en zeg ik iets als: "Wat denkt u dat u aan het doen bent?". Waarop ze antwoordde: "Ik kan mijn fiets toch niet zo laten staan?". Ik kijk haar aan en zeg niets, waarop ze, na een voor mijn gevoel lange stilte, de kartonnen doos oppakt en naar binnen brengt.
Heropvoeden en gewend raken
Zelf hebben wij er bewust voor gekozen om op een dergelijke manier met afvalscheiding om te gaan. Hierdoor is het ook haalbaar en duurzaam. Zo is het voor mij inmiddels niet meer dan logisch om plastic afval weg te brengen en ons afval op soort te scheiden. Daarnaast beïnvloed onze afvalscheiding mij persoonlijk om in de supermarkt producten te kopen die duurzaam verpakt zijn. Dit wil overigens (nog) niet zeggen dat ik geen plastic zakjes bij de supermarkt gebruik om fruit mee in te pakken. Wel heb ik altijd een rugtas mee met meerdere big shoppers, waardoor het aanschaffen van plastic tassen bij de kassa tot de verleden tijd behoort.
Ik kan me voorstellen dat veel huishoudens hier anders mee om zullen gaan omdat ze de keuze niet zelf kunnen of willen maken. De keuze wordt uiteindelijk voor hun gevoel bepaald en eigenlijk opgelegd. Ik kan alleen maar hopen dat deze verandering uiteindelijk de gewenning overwint. Daarbij ben ik ook erg benieuwd hoe de gemeente deze nieuwe manier van afval scheiden gaat handhaven. Zeker in de beginperiode zullen veel huishoudens misschien niet eens op de hoogte zijn van een verandering. Of dat de verandering boosheid ("Ik ga mijn afval toch niet wegbrengen!") oproept ondanks dat het uiteindelijk beter is en makkelijker maakt.